Στάθης Σταυρόπουλος
Τελικώς το 48% των απεχόντων από τις εκλογές πήγε «τζάμπο μπεμπέ»! Έτσι τουλάχιστον αποφαίνεται η συμπαθής διαφήμιση αυτών των συμπαθών καταστημάτων, και ποιος είμαι εγώ που θα αντιλέξω;Αντιθέτως!
Αρχίζω, επιτέλους, να πιστεύω ότι οι πασίγνωστες, ευφυέστατες, συνεχείς, ευρηματικότατες διαφημίσεις των «τζάμπο μπεμπέ» είναι η ψυχή, ο παλμός κι ο ρυθμός αυτής της χώρας.
Πότε με ένα τσάμικο και πότε με ένα λάτιν, πότε με μια ροκιά και πότε με ένα γύφτικο, με ένα βαλς ή με μια άρια, μια ζεϊμπεκιά ή ένα μπλουζ, οι εκλεκτές διαφημίσεις των εν λόγω καταστημάτων μετράνε τις εποχές -πότε ανοίγουν τα σχολεία, όταν φτάνουν τα Χριστούγεννα, οι Απόκριες, το Πάσχα, το καλοκαίρι- και αποτυπώνουν την πορεία του έθνους μας προς το μέλλον.
Ουδέν άλλον έθνος πορεύεται εν τόσαις χορδαίς και οργάνω όσον οι Έλληνες καταναλωτές, δανειολήπτες διακοποδανειοκατέχοντες, με τη μία διαφήμιση να τους διαβεβαιώνει ότι «εμείς την έχουμε πιο μεγάλη» (την προσφορά), την άλλη να τους ενημερώνει ότι «είμαι φθηνή, έρχομαι και στον χώρο σου» -ποια Πετρούλα; Ποιος παιάνας;- είμαι ο εθνικός ύμνος, και μόλις τελείωσα...
Δεν απορώ.
Με τίποτα πια δεν απορώ.
Όταν λέει ο κυρ Ερντογάν Αγάς «πολίτες του» τους Έλληνες μουσουλμάνους της Θράκης, δεν απορώ πλέον, προσχωρώ. Στη ραγιάδικη σιωπή του δικού μας πρωθυπουργού και της κρατάω φανάρι. Γιατί να σκάω, φέρ’ ειπείν, με το Αγαθονήσι και το Φαρμακονήσι (άντε και τη Σάμο); Αντιθέτως, γιατί να μην προσπαθήσω να επωφεληθώ; Γιατί να μην αρχίσω να σας γράφω ναιμεναλλάδικα για τέτοια θέματα; Όλο και κάποιος θα βρεθεί να με «χορηγήσει», όταν δει ότι τον στρίβω κι εγώ τον αμανέ - κι ότι νηφάλια κι ήσυχα σας δουλεύω, πλην όμως πάντα ψυχωφελώς, μην σας ταράζω, το άγχος κάνει κακό στην υγεία.
Γιατί να φωνάζει κανείς και να γίνεται αντιπαθής όχι μόνον στις καλές οικογένειες του τόπου, αλλά και σε σας, που πάντα με καχυποψία αντιμετωπίζετε τους Θερσίτες, γιατί λοιπόν
να φωνάζει κανείς και να διαμαρτύρεται όταν η Ντόρα κι ο Κωστάκης υποδέχονται τον Μιλοσόσκι στην Κέρκυρα με τα διακριτικά του Μακεδόνα Υπουργού Εξωτερικών, του Μακεδόνα κατά το έθνος, του Μακεδόνα κατά τη γλώσσα - τι ζόρι
τραβάμε μερικοί με κάτι τέτοια κι ενοχλούμε και τους άλλους; Προς τι οι ανησυχίες και ο κοπετός, αφού όλοι μαζί (με επικεφαλής το 48% της αποχής) τζάμπο μπεμπέ θα πάμε τελικώς! Τι σημασία έχει
στην παραλία η εθνικότης της άμμου; Αφού έτσι κι αλλιώς πληρώνεις την ξαπλώστρα χρυσάφι. Τι σε νοιάζει αν αυτός που το παντελονιάζει είναι Τούρκος, Ρωμιός ή Μακεδόνας;
Βεβαίως, θα μου πεις ότι εσύ, αντί να πας στις εκλογές και να μαυρίσεις αυτούς που εκχωρούν τις παραλίες στους «μια-ξαπλώστρα-ένα-τάλληρο», πήγες στην παραλία και μαύρισες ο ίδιος! Σωστόν! Είναι κι αυτό μια «στάσις. Νοιώθεται»...
Πόσω μάλλον για τις υφαλοκρηπίδες, τα χωρικά ύδατα κι άλλες τέτοιες «παραλίες» που μας χαλάνε τη ζαχαρένια (στον φραπέ) - ο οποίος, ειρήσθω εν παρόδω, ακριβαίνει.
Αλλά «όλοι ίδιοι είναι» - όλοι σου ακριβαίνουν τον φραπέ, σιγά μην ασχοληθείς μαζί τους, σιγά μην πας στις εκλογές να τους μαυρίσεις. Εμείς τους στείλαμε το μήνυμα απ’ τις παραλίες. Κι όταν η αποχή φτάσει στο 80% θά ’χουμε ξεπεράσει (σε αποχή) ακόμα και τους Αμερικανούς! Καλύτεροι είναι αυτοί που με τις ψήφους του 20% (που πάει στις κάλπες) κυβερνάνε τον κόσμο;
Ο ¶νθρωπος Που Γελά κοίταξε αυτό το χειρόγραφο και μισογέλασε.
Σημείωσε στην άκρη του: «Η ηθική ως κίνητρο είναι ευγενής. Η ηθική ως διαταγή είναι τρόμος».
Και μου το έστειλε...
ΣΤΑΘΗΣ Σ.